Van kopman met bravoure op de fiets, naar hekkensluiter in het peloton uit het niets. Zo wil ik graag mijn eerste ZEPA training van vrijdag 12 april samenvatten. Maar voordat we op de zaken vooruit lopen eerst even een terugblik op de voorbereiding naar de training toe. Na veel uitstel nam Robbert mij uiteindelijk dan toch op sleeptouw om mijn fiets bij de fietsenmaker te brengen. Nieuwe remblokken, nieuwe remkabels, nieuwe schakelkabels en een ‘goede’ onderhoudsbeurt moesten ervoor zorgen dat mijn eerste rit een groot succes zou worden. Echter zat ik nog geen kilometer op de fiets totdat mijn ketting het al begaf. Er kon dus een grote streep door mijn allereerst ZEPA training. Na deze tegenslag was bij de pak en neer zitten uiteraard geen optie en dus bracht ik mijn fiets bij een andere fietsenmaker met het idee om alleen de kapotte ketting te vervangen. Echter eindigde mijn bezoek bij de fietsenmaker eveneens in mineur. Naast de ketting waren het middenblad en de cassette ook rijp voor vervanging. Gezien het feit dat nu bijna alle onderdelen vernieuwd waren, zou je stellen dat mijn ‘eerste’ ZEPA training niet meer fout kon gaan. Een gevoel wat na de woorden van Ruud: ‘’Hij loopt als een zonnetje’’, nog maar is extra werd bevestigd. En wat blijkt: een training wat een koningsrit had moeten worden, veranderde aan het eind in een grote slijtageslag. Alsof de man met de hamer de laatste 6 kilometer bij mij achterop de fiets zat. En dan heb ik het nog niet over het feit dat deze laatste 6 kilometers precies de kilometers waren die Ruud buiten het draaiboek om erbij had gesnoept. Dit in combinatie met mijn jeugdige overmoed om continu op kop te rijden en sprintjes te winnen, heeft mij uiteindelijk de das omgedaan. Kortom, een leerzame rit van 43 kilometer met een confronterende constatering: trainen, trainen en nog eens trainen!