Zonder training in de benen wordt het een hels karwei richting Berlijn. Althans, dat is als ik mezelf een beetje in bescherming wil nemen. Dus voordat we ‘echt’ op de fiets stappen richting Berlijn op 1 juni, maken de meeste van ons de nodige training kilometers. Gezien het weer, vindt dit zowel binnen als buiten plaats. Thuis op de ‘tacx’, met spinningklasjes of buiten met of zonder collega’s. Nu is trainen met collega’s niet alleen leuk, maar ook goed om een beetje aan elkaar te wennen als we grote afstanden mogen fietsen met elkaar.

Zo gingen we ook met een bescheiden groepje van zes collega’s op tweede paasdag een ‘rondje’ doen van 100+ kilometer. Want ja, dat kunnen we natuurlijk prima. Collega Robbert wist wel een mooie route, her en der wat klimmetjes over de Utrechtse Heuvelrug, een fijne slinger over de dijk en daarna weer keurig finishen voor het kantoorpand van Enigma in Driebergen. Voor de wat meer getrainde onder ons, zoals Robbert, was dit een prima trainingsrit. Voor mij, nog nooit meer dan 60 kilometer gedaan en dat was ook alweer een half jaar geleden, was dit een stevige. Voor Sanne betrof het überhaupt een nieuw fenomeen, die heeft het super gedaan. De klimmetjes voelden soms als de Mont Ventoux en op de dijk stond een gevoelsmatige windkracht 6. Een kleine waaier ontstond, dit was echt even de tanden op elkaar. En zoals een spannend verhaal eindigt liep dit ook goed af. Achteraf veel lachende gezichten, de spierpijn zat nog even in de beentjes. Het doel waarvoor we deze rit naar Berlijn rijden met z’n allen geeft nieuwe motivatie om er vol tegenaan te gaan!